Donald Trump, schaap of wolf?

Is Donald Trump een schaap in wolfskleren? Praat de nieuwgekozen Amerikaanse president de mensen naar de mond om toch een andere koers te varen? Politico, een gedegen politieke website, zette vijftien geharnaste uitspraken op een rijtje, die de man inmiddels in evenveel dagen al heeft ingeslikt. Zo is de door hem verguisde Obama nu plots de man ‘voor wie hij groot respect heeft’, hoeft Hillary Clinton niet de gevangenis in en zit er toch wel iets in het Klimaatakkoord van Parijs, om er een paar te noemen. ‘Flipfloppen’ heet dat in de Amerikaanse politiek.

‘Het voordeel van de twijfel’ klinkt het dan ook in veel commentaren. ‘De soep wordt niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend’. Maar ik denk dat er veel ‘wishfull thinking’ aan deze gedachtegang ten grondslag ligt. Op veel terreinen zal inderdaad moeten blijken wat de miljardair werkelijk gaat doen, maar op economisch gebied weten we nu al dat er een hele kille wind gaat waaien. En die wind zullen we tot in Europa voelen.

Zo wil hij – met de steun van de Republikeinen in het Congres – de winstbelasting voor bedrijven drastisch verlagen. Van 35 naar 15 procent. Er dreigt daardoor een belastingoorlog tussen landen te ontstaan. De Ieren beraden zich nu al op belastingverlaging. De Britten willen naar 10 procent winstbelasting als Brexit een feit is. Ook VVD-staatsecretaris Wiebes speelt met de gedachte.

Terwijl de winsten weer stijgen, leveren de bedrijven zo een steeds kleinere bijdrage aan de vernieuwing van onze samenleving, het verbeteren van zorg en onderwijs, het versterken van onze veiligheid. In de VS zal Donald Trump die rekening vooral doorschuiven naar de laagste inkomens. Uit studies blijkt dat zij zwaar moeten boeten voor Trumps belastingplannen, terwijl de 1% rijkste Amerikanen er tonnen op vooruit gaan. En dat allemaal uit de koker van de man, die in de campagne weigerde zijn eigen belastingaanslag openbaar te maken.

Het wrange is natuurlijk, dat de mensen die de tol betalen, ook zijn kiezers waren. Met zijn ‘America first’, door in te spelen op angstgevoelen voor globalisering en internationaal terrorisme wist hij zichzelf te verkopen als de stem des volks. In Oostenrijk, Frankrijk, Duitsland en uiteraard ook in Nederland staan bij komende verkiezingen Trump-klonen klaar hetzelfde spel te spelen.

Daar is maar één antwoord op mogelijk: in Nederland, én in Europa, laten zien dat we pal staan voor een verzorgingsstaat, die werkelijk oog heeft voor de noden en zorgen van zijn mensen. Of dat nu zorgen zijn over een doorgeschoten globalisering, of een haperende zorg, of over een gebrek aan veiligheid, of over slabakkende economie. De verzorgingsstaat als vertrouwenwekkend schild, waar ook het bedrijfsleven een eerlijke bijdrage aanlevert.

Reken daarvoor niet op Donald Trump. Hij mag nu aaibaar lijken, maar voor mij blijft hij een wolf in schaapskleren.